Misschien beleef je de leukste dingen wel wanneer je afwijkt van je route? In Frankrijk kun je soms beter je reisplan even vergeten en je laten verrassen. Aan de Spaanse Costa Blanca, waar ik woon, schijnt de zon 300 dagen per jaar. Daarom hoopte ik in Bretagne even bij te komen met getijden, motregen, dolmens, menhirs en huiveringwekkende legendes.
1e dag: "Niet ver van Brest vind je bergen." De jongen in de TGV leek bloedserieus. Ik heb zijn instructies naar de Monts d'Arrée gevolgd. In een maanlandschap en in de volle zon - volledig in tegenspraak met mijn vooroordelen over Bretagne - raakte ik tot mijn grote hilariteit de weg kwijt bij het zoeken naar een rij kleine menhirs, 'La Noce de Pierre' genaamd.
2e dag: Ik ben jarig vandaag en heb met vrienden afgesproken in de haven van Le Diben bij Plougasnou. We nemen de boot om een kolonie grijze zeehonden te observeren. Dan krijg ik een duikpak aangereikt... "Alsjeblieft. Je cadeau." En toen heb ik met de zeehonden gezwommen!
3e dag: Carnac is een beetje de hoofdstad van de megalieten… En toch ben ik er niet geweest. Er was namelijk deze ochtend een plekje vrij in de (biologische) spa van Carnac. Hoezo "hoe kun je"?
4e dag: Ik had de schade kunnen inhalen op het schiereiland van Quiberon, maar in plaats daarvan was ik met stomheid geslagen. Ik was volkomen overdonderd door het geraas van de woeste golven tegen de donkere rotsen van de Côte sauvage. Het regende en dus besloot ik een van die mooie schipperstruien met drie knopen op de schouder aan te schaffen.
5e dag: In Locmariaquer vroeg ik de eerste de beste voorbijganger naar het beste adresje om oesters te eten. En nu zit ik dus in Le Petit Chantier, een klein restaurantje aan zee. Maar, was hier ook niet ergens een dolmen?
6e dag: In Saint-Malo was ik die hele dolmens vergeten. Maar ik vond er wel een bijzonder winkeltje: La Droguerie de Marine. Er was van alles te koop om je boot mee schoon te poetsen, maar ook boeken, verhalen romans... genoeg om je niet te vervelen.